Τι είναι η Ιλαρά 

Το αίτιο της ιλαράς είναι ιός ο οποίος περιβάλλεται από κάψα, περιέχει μονοκλωνικό   RNA σαν γενετικό υλικό, ανήκει στο γένος morbillivirus της οικογένειας των παραμυξοιών. 

Ο άνθρωπος αποτελεί το φυσικό φορέα της νόσου.

Δεν έχει αναφερθεί ιλαρά σε ζώα.

Η ιλαρά θεωρείται ασθένεια παιδικής ηλικίας, αλλά μπορεί να προσβάλει όλες τις ηλικίες.

Ειδικά στις μεγάλες ηλικίες έχει χειρότερη πρόγνωση.

Η νόσος καταλείπει χρόνια ανοσία.

Η ιλαρά εμφανίζεται κυρίως χειμώνα, φθινόπωρο.

Μεταδίδεται με βήχα, πτάρνισμα, προσωπική επαφή.

Έχει υψηλή μεταδοτικότητα. Άτομα που έρχονται σε επαφή με πάσχοντα, έχουνε πιθανότητα μόλυνσης 90%.

ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Σημειώνονται 200.000 θάνατοι από τη νόσο κάθε χρόνο, οι περισσότεροι από αυτούς στην ΙΝΔΙΑ.

Στις ανεπτυγμένες χώρες η νόσος εμφανίζει θνητότητα 1-2%.

Στις υποανάπτυκτες χώρες φτάνει το 25%.

Το έτος 2017 σημειώθηκε αύξηση των κρουσμάτων ιλαράς μέχρι 400%!!! στην Ευρώπη σε σύγκριση με το 2016.

Από τις 15 Φεβρουαρίου του τρέχοντος έτους έχουν καταγραφεί 158 κρούσματα στην Ελλάδα (πληθυσμοί μεταναστών, φυλές Ρoμά, μη εμβολιασμένοι πληθυσμοί).

Την τελευταία εβδομάδα του μηνός Φεβρουαρίου 2017 έχουν καταγραφεί στην Ελλάδα 103 κρούσματα.

ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ ΙΛΑΡΑΣ

1^ο στάδιο 🡪 πρόδρομο στάδιο 🡪Διαρκεί 2-4 ημέρες. Το άτομο εμφανίζει υψηλό πυρετό (39◦c) – καταρροϊκά φαινόμενα, επιπεφυκίτιδα, βήχα, φωτοφοβία, περικογχικό οίδημα.  

2^ο στάδιο 🡪 εξανθηματικό στάδιο 🡪 Διαρκεί 5-6 ημέρες. Εμφάνιση 🡪κηλιδοβλατιδώδες εξάνθημα, το οποίο αρχίζει από το κεφάλι και το λαιμό και επεκτείνεται κεντρομόλα. Πριν από την εμφάνιση του χαρακτηριστικού αυτού εξανθήματος, προηγείται ενάνθημα εντός της στοματικής κοιλότητας που χαρακτηρίζεται από την εμφάνιση των ΚΗΛΙΔΩΝ KOPLIK που εδράζονται εντός της στοματικής κοιλότητας απέναντι του δεύτερου προγομφίου οδόντος. Εμφανίζονται μια με δύο ημέρες πριν από το εξάνθημα  του σώματος και έχουν εμφάνιση που θυμίζει ΚΟΚΚΟΥΣ ΑΜΜΟΥ που εδράζονται σε ερυθρή βάση.

3^ο στάδιο 🡪 στάδιο ανάρρωσης 🡪 σημειώνεται σταδιακή υποχώρηση του εξανθήματος και του πυρετού. Η ιλαρά χωρίς επιπλοκές διαρκεί 7-12 ημέρες.

ΑΤΥΠΗ ΜΟΡΦΗ ΙΛΑΡΑΣ 

Εμφανίζεται στα άτομα τα οποία έχουν εμβολιαστεί τα έτη 1963, 1967 με το τότε κυκλοφορούν εμβόλιο που περιείχε νεκρούς ιούς της νόσου.

Κλινική Εικόνα Της Άτυπης Αυτής Μορφής.

Μικρού ύψους πυρετός, κοιλιακά άλγη, ισχυρές μυαλγίες που προηγούνται της εμφάνισης του εξανθήματος.

Το εξάνθημα αυτό εμφανίζει κεντρομόλο διασπορά (κυρίως χέρια και πόδια αρχικά).

Το εξάνθημα εμφανίζεται πλέον έντονα στις φυσιολογικές πτυχές του σώματος (μασχάλες, μηροβουβωνικές πτυχές) και μπορεί να έχει φυσσαλιδώδη, φλυκταινοειδή, πετεχειώδη με ελαφρύ κνησμό μορφή.

ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΕΞΑΝΘΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΙΛΑΡΑΣ

• Εμφανίζεται 14 ημέρες μετά την έκθεση στον ιο.
• Συνοδεύεται μερικές φορές από ελαφρύ κνησμό.
• Βλατίδες, φυσαλίδες εμφανίζονται στο κεφάλι, λαιμό, πίσω από τα αυτιά.
• Υποχώρηση του εξανθήματος γίνεται εντός 48 ωρών από την εμφάνισή του με δημιουργία πλακών που απλώνονται με φυγόκεντρο κατεύθυνση.
• Η εμφάνιση των βλαβών είναι πιο έντονη στους ώμους με κηλιδώδη χαρακτήρα.
• Η εμφάνιση του εξανθήματος κατά πλειονότητα είναι κηλιδωβλατιδώδης, αλλά μπορεί να έχει και εμφάνιση πετεχειώδη- εκχυμωτική.
• Τα άτομα αισθάνονται «πολύ άρρωστα» την πρώτη- δεύτερη ημέρα εμφάνισης του εξανθήματος.
• Η διάρκεια του εξανθήματος είναι 5-7 ημέρες μετά υποχωρεί καταλείποντας μακροσκοπικά χάλκινης χρώσης, καφέ χρωματισμό με περιοχές υπερχρωματισμού που αποφυλιδοποιούνται.

🡪 Το εξάνθημα της ιλαράς ελλείπει όταν υπάρχουν ανεπάρκειες στο σκέλος της κυτταρικής ανοσία. του ανοσολογικού συστήματος.

ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΔΙΑΘΕΤΟΥΝ ΓΙΑ ΛΟΙΜΩΞΗ ΑΠΟ ΙΟ ΙΛΑΡΑΣ

1. Άτομα με ανοσοκαταστολή (AIDS, λευχαιμία, υπό χημειοθεραπεία, με μεταμοσχεύσεις οργάνων, μακροχρόνια λήψη κορτιζόνης).
2. Άτομα που έχουν ταξιδέψει σε χώρες που εμφανίζει επιδημία η νόσος – επαφή ατόμων με ταξιδιώτες των περιοχών αυτών. 
3. Βρέφη χωρίς παθητική ανοσία ( ο θηλασμός και η χρονική διάρκειά του εξασφαλίζουν την ανοσία του βρέφους.)

ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΒΑΡΙΑ ΝΟΣΗΣΗ ΙΛΑΡΑΣ

1. Υποσιτισμός
2. Χρόνια ανεπάρκεια του ανοσολογικού συστήματος 
3. Εγκυμοσύνη 
4. Ανεπάρκεια βιταμίνης Α

ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΝΟΣΟΥ

Η κλινική εικόνα της νόσου περιλαμβάνει την κλασσική τριάδα:

• βήχας,
• κόρυζα,
• επιπεφυκίτιδα,

αλλά και τη χαρακτηριστική εικόνα του εξανθήματος κηλίδες KOPLIK, και εξανθήματος.  

Η εργαστηριακή όμως επιβεβαίωση επιβάλλεται και είναι απαραίτητη για την ενημέρωση στατιστικών μελετών, πρόβλεψη επιδημιών, γενικά το συμφέρον της δημόσιας υγείας.

Η διάγνωση περιλαμβάνει: 

1. Ορολογική μέθοδος 
2. Μοριακή ανίχνευση του ιού (P.C.R)
3. Τυποποίηση του ιού – P.C.R προσδιορισμός αλληλουχίας των 450 καρβοξυλικών άκρων του.

ΟΡΟΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ

1. Αναζήτηση, ανίχνευση αντισωμάτων IgG, IgM. 

Σημείωση: Πρόσφατες, τρέχουσες λοιμώξεις του οργανισμού δίδουν IgM αντισώματα, ενώ τα IgG αντισώματα χαρακτηρίζουν τη χρονιότητα της νόσου.

2. Απομόνωση του ιού 
3. Ανίχνευση ιού με τη μέθοδο RT/PCR (reverse transcription polymeras chain reaction) μέθοδος της αντιστροφής πολυμεράσης.

Η λήψη αίματος προς εξέταση μπορεί να γίνει την τρίτη μέρα εμφάνισης του εξανθήματος ή άλλη μέρα (εντός 30 ημερών από την έναρξη της νόσου).

Ο τίτλος των IgM αντισωμάτων κατά της ιλαράς, παραμένει θετικός 30-60 ημέρες μετά την αποδρομή της νόσου, αλλά μπορεί ορισμένες φορές να μην υφίσταται στις 4 εβδομάδες μετά την έναρξη του εξανθήματος. 

ΨΕΥΔΩΣ ΘΕΤΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ:

• Ρευματολογική νόσος 
• Λοίμωξη με parvovirus B19.
• Λοιμώξεις
• Λοιμώδης Μονοπυρήνωση 

ΑΝΤΙΣΩΜΑΤΑ IgG ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΙΛΑΡΑΣ

Αύξηση σημειώνεται τετραπλάσια (χ4) στα IgG αυτά αντισώματα χρονικά μεταξύ οξείας φάσης της νόσου και ανάρρωσης.

Δείγματα αίματος λαμβάνονται την 7^η ημέρα από την εμφάνιση του χαρακτηριστικού εξανθήματος της ιλαράς.

Δείγματα αίματος στην οξεία φάση και φάση ανάρρωσης (14 ημέρες μετά), πρέπει να παρακολουθούνται και να συγκρίνονται.

ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΕΣ ΠΡΟΣ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ ΤΟΥ ΙΟΥ ΤΗΣ ΙΛΑΡΑΣ

Καλλιέργεια:

• Ρινικού περιεχομένου – ρινοφαρυγγικού επιχρίσματος που καλλιεργούνται στα ειδικά για ιούς υποστρώματα. 
• Δείγματα ούρων, συλλέγονται ασήπτως.
• Γενοτυπικοί προσδιορισμοί του ιού που βοηθούν κι στην εκτίμηση μεμονωμένων κρουσμάτων ή επιδημικών.
• Στα άτομα υπό ανοσοκαταστολή η απομόνωση του ιού ή ο προσδιορισμός του αντιγόνου της ιλαράς με τη μέθοδο του ανοσοφθορισμού, αποτελεί την πρακτικά εφαρμοζόμενη μέθοδο της διάγνωσης της ιλαράς.
• Η εκτέλεση RT-PCR παρέχει γρήγορη επιβεβαίωση της διάγνωσης της ιλαράς.
• Αίμα, επιχρίσματα ρινοφαρυγγικά εξετάζονται 
• ΟΛΑ ΤΑ ΔΕΙΓΜΑΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ ΑΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΥΠΟΠΤΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ.

ΠΑΘΟΛΟΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΝΟΣΟΥ

Στα θερμά κλίματα η κύρια έξαρση της ιλαράς συμβαίνει χειμώνα και άνοιξη.

Η λοίμωξη μεταδίδεται από αναπνευστικά σταγονίδια, τα οποία παραμένουν μολυσματικώς ενεργά σε επιφάνειες (άνω των 2 ωρών). 

Η αρχή νόσησης της ιλαράς, όπως και ο αναδιπλασιασμός του ιού, γίνεται τοπικά στην τραχεία και τα επιθηλιακά κύτταρα των βρόγχων των πνευμόνων.

Μετά πάροδο 2-4 ημερών, ο ιός της ιλαράς προσβάλλει του τοπικούς ιστούς του λεμφικού αδενώματος (επιχώριοι λεμφαδένες) και παράλληλα η ιαιμία προκαλεί διασπορά του ιού στα διάφορα όργανα.

Οι αντιδράσεις αυτές συμβαίνουν πριν από την εμφάνιση του εξανθήματος.

Η λοίμωξη με τον ιό της ιλαράς προκαλεί γενικευμένη καταστολή του ανοσοποιητικού συστήματος, ειδικά στην επιβραδυνόμενου τύπου υπερευαισθησία, παραγωγή ΙL-2, όπως αντιγόνα- ειδικές λεμφοπαραγωγικές απαντήσεις που διατηρούνται εβδομάδες ή και μήνες μετά την αρχική λοίμωξη.

Η επερχόμενη αυτή μείωση της αντισωματικής ικανότητας που προκαλεί η ιλαρά, προδιαθέτει σε δευτερεύουσες ευκαιριακές λοιμώξεις, ειδικά βρογχοπνευμονία, που αποτελεί τον κυριότερο παράγοντα θανάτου στις νεαρές ηλικίες.

Στα άτομα με διαταραχές, ανεπάρκειες της κυτταρικής ανοσίας, η ιλαρά προκαλεί προϊούσα και πολλές φορές θανατηφόρο γιγαντοκυτταρική πνευμονία.

ΓΙΓΑΝΤΟΚΥΤΤΑΡΙΚΗ ΠΝΕΥΜΟΝΙΑ

Διάμεση πνευμονία κυρίως παιδικής, βρεφικής ηλικίας.

Χαρακτηρίζεται από παρουσία μεγάλων φαγοκυττάρων τω κυψελίδων ιστοκυτταρικής προέλευσης και την παρουσία διάμεσης πνευμονίας με ίνωση.

Πολυπύρηνα τύπου 2 κοκκιοκύτταρα επίσης ανευρίσκονται.

Αίτιο: ιδιοπαθής- μετά από έκθεση σε επαγγελματικές ουσίες (βαρέα μέταλλα, κοβάλτιο) επιπλοκή ιλαράς.

Η αντίσταση του οργανισμού οφείλεται στην ανάπτυξη στον ορό IgG αντισωμάτων κατά των F και M γλυκοπρωτεϊνών της κάψας του ιού.

Τα αντισώματα αυτά διατηρούνται καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους, όπως το ίδιο ισχύει και κατά τον εμβολιασμό.

Η αντιμετώπιση της οξείας φάσης (προσβολή από τον ιό) γίνεται από την ενέργεια της κυτταρικής ανοσίας.

Έτσι άτομα που έχουν ελαττωματική λειτουργία της κυτταρικής ανοσίας, πολύ συχνά εμφανίζουν θανατηφόρες λοιμώξεις, αλλά εκείνα τα άτομα με μεμονωμένη μορφή αγασφαιριναιμίας αντιδρούν φυσιολογικά.

Ο ιός της ιλαράς συνοδεύεται από εμφανή καταπίεση των ανοσολογικών απαντήσεων (εύρημα του Von Pirquet με απώλεια της αντίδρασης mantoux σε άτομα με ιλαρά το έτος 1908).

Σήμερα η ιλαρά θεωρείται το μεγαλύτερο αίτιο κλινικής σημασίας, το οποίο καταστέλλει την κυτταρική ανοσία.

Αυτό αποδίδεται σε: 

Α. μείωση σύνθεσης ΤL-12, ένα κύριο παράγοντα των κιτοκίνων για ενεργοποίηση των κυττάρων (TH1- type) που προκαλούν ανοσολογικές απαντήσεις.

Β. λειτουργική μείωση και νέκρωση των CO.40 δενδριτικών κυττάρων.

Γ. αποκλεισμό πολλαπλασιασμού των λεμφοκυττάρων του οργανισμού μέσω του αποκλεισμού G0/G1 κυτταρικού κύκλου.

Τα εμβόλια αυτά ενεργοποιούσαν τα υπάρχοντα ουδετεροποιημένα αντισώματα. Αυτό ήταν μία υπόθεση στις αρχές του 1960.

Αργότερα αποδείχθηκε ότι τα 9 προστατευτικά υπάρχοντα αντισώματα κατά της ιλαράς εμειώνοντο χρονικά με αποτέλεσμα τη λοίμωξη με τον ιό της ιλαράς και την ανάπτυξη ενός άτυπου συνδρόμου διαφορετικού από την κλασσική μορφή της ιλαράς που εμφάνιζε: 

Α. σοβαρό κηλιδοβλατιδώδες εξάνθημα άτυπο.

Β. παρατεταμένο πυρετό 

Γ. πνευμονίτιδα.

Το εμφανιζόμενο εξάνθημα οφείλεται σε εναπόθεση άνοσων συμπλεγμάτων, ενεργοποίηση συστήματος συμπληρώματος, διήθηση εξ ιωσινόφυλων κυττάρων.

Η ιλαρά επίσης προκαλεί σύνθετες ενέργειες στη χυμική ανοσία.

Η σύνδεση του ιού της ιλαράς, ειδικά του νουκλεοκαψιδίου στο FcγRII τμήμα των β λεμφοκυττάρων μπλοκάρουν την άνθιση του αντισώματος. Έτσι οι ασθενείς με ιλαράς λοιμώξεις τείνουν να εμφανίσουν ενεργοποίηση των β λεμφοκυττάρων και αυξημένες τιμές ανοσοσφαιρίνων.

Η εγκεφαλίτιδα που αποτελεί επιπλοκή της ιλαράς, έχει βρεθεί πειραματικά ότι οφείλεται στην ανοσοκυτταροπαθολογία του ιού της ιλαράς. Επίσης ένα από τα πιο χαρακτηριστικά ανοσοπαθολογικά σύνδρομα που σχετίζονται με τον ιό της ιλαράς είναι Η ΑΤΥΠΗ ΜΟΡΦΗ ΙΛΑΡΑΣ που προκαλείται μετά τον εμβολιασμό εμβολίων ιλαράς περιεχόντων φορμαλίνης. Συμπτώματα: μικρός υποκλινικός πυρετός, πονοκέφαλοι, κοιλιακά άλγη, εξανθήματα.

Εξάνθημα της Ιλαράς μπορεί να ελλείπει όταν υπάρχουν ανεπάρκειες στο σκέλος της κυτταρικής ανοσίας.

Επιπλοκές της Ιλαράς προκαλούνται από την έντονη καταπίεση των αντιδράσεων της ανοσίας που έχει σαν αποτέλεσμα απενεργοποίηση παλιών λοιμώξεων ή επιλοίμωξη από μικρόβια. 

Έτσι η πνευμονία μπορεί να οφείλεται:

1. ΣΤΗΝ ΙΛΑΡΑ
2. TBC
3. ΜΙΚΡΟΒΙΑΚΑ ΑΙΤΙΑ

και αποτελεί την πιο συχνή επιπλοκή.

Η ανάπτυξη υδροθώρακα – πυλαίας λεμφαδενοπάθειας – ηπατοσπληνικό σύνδρομο, υπερευαισθησία (οπτική, ακουστική) – παραισθήσεις σημειώνονται.

Επίσης, θεραπευτικά η χορήγηση ανοσοσφαιρίνης (immune globulin) IM, TO, μπορεί να γίνει 6 ημέρες μετά την πιθανή μόλυνση (έκθεση στον ιό) ώστε να ενισχύσει τις ανοσολογικές απαντήσεις στα άτομα με πιθανή ύπαρξη μη ανοσίας.

Δόση 0,50 mg/kg ΙΜ, μέγιστος όγκος 15 ml.

ΟΙ ΟΜΑΔΕΣ ΥΨΗΛΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΕΠΙΠΛΟΚΩΝ ΓΙΑ ΣΟΒΑΡΗ ΛΟΙΜΩΞΗ ΑΠΟ ΙΛΑΡΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΑΒΟΥΝ IV ΔΟΣΗ 400 mg/kg

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η λοίμωξη από ιλαρά προκαλεί θάνατο στα άτομα με HIV. Άτομα άνω των 12 μηνών με AIDS εμβολιάζονται!!! εκτός από εκείνα με μεγάλη ανοσοανεπάρκεια!!! (εκτίμηση   CD4, CD8).

Επίσης υπεράνοση γ σφαιρίνη μπορεί να δοθεί σε παιδιά με HIV και μολυσμένα από ιλαρά (εξαρτάται η χορήγηση από τη γενική ανοσολογική κατάσταση του ατόμου, παρελθόν εμβολιασμού για ιλαρά).

ΓΕΝΙΚΑ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗ ΑΝΟΣΟΚΑΤΟΣΤΟΛΗ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΟΞΕΙΑ ΜΟΡΦΗ ΙΛΑΡΑΣ  

Επιπλοκές ιλαράς κάτω των 5 ετών και άνω των 20 ετών και είναι αυξημένες στα άτομε με ανοσολογικές ανεπάρκειες, κακή θρέψη, ανεπάρκεια βιταμίνης Α.

Επίσης ωτίτιδα μέση – διάμεση πνευμονία – βρογχοπνευμονία – λαρυγγοτραχειϊτιδα – έξαρση tbc –  εγκεφαλομυελίτιδα – απώλεια αντίδρασης Mantoux, κερατίτιδα 🡪 τύφλωση.

Επίσης σπάνιες επιπλοκές περιλαμβάνουν:

1. Αιμορραγική Ιλαρά
2. Κεραυνοβόλο πορφύρα
3. Ηπατίτιδα
4. Διάλυση ενδοαγγγειακής πήξης
5. Υποξεία σκληρωτική εγκεφαλιτιδα (SSPE)
6. Θρομβοπενία 
7. Σκωληκοειδίτιδα
8.  Ειλεοκολίτιδα
9. Μυοκαρδίτιδα
10. Παγκρεατίτιδα
11. Μείωση  Ca

Ενώ παροδική μορφή ηπατίτιδας σημειώνεται στην οξεία λοίμωξη.

Εγκεφαλίτιδα εμφανίζεται 1/1000 άτομα που καταλήγει σε μόνιμες βλάβες εγκεφάλου και θάνατο σε ποσοστό 10%.

Στα παιδιά με παθήσεις κακοήθεις λεμφικού συστήματος, όψιμη μορφή εγκεφαλίτιδας εμφανίζεται 1-6 μήνες μετά την οξεία λοίμωξη και θανατηφόρο συνήθως έκβαση. 

Η επιπλοκή αυτή της Ιλαράς αποτελεί εκφυλιστική νόσο του ΚΝΣ και χαρακτηρίζεται από διαταραχές της συμπεριφοράς, κοινωνικότητας, σπασμούς, έτη πολλά από την οξεία λοίμωξη (μέσος όρος εκδήλωσης 10,8 χρόνια!!!)

Οι επιπλοκές της ιλαράς στις έγκυες γυναίκες περιλαμβάνουν ηπατίτιδα, πνευμονίτιδα, υποξεία σκληρωτική εγκεφαλίτιδα, πρόωρο τοκετό, αποβολή.

Η πιθανότητα λοίμωξης κατά τον προγεννητικό κύκλο είναι μικρή.΄

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΙΛΑΡΑΣ

 Καθαρά υποστηρικτική. 

Περιλαμβάνει:

Α) καλή ενυδάτωση του ασθενή

Β) ρύθμιση ηλεκτρολυτών (ειδικά στις περιπτώσεις διαρροιών – έμετων) 

Γ) Χορήγηση σκευασμάτων βιταμίνης Α.

Η χορήγηση της Βιταμίνης Α που συνίσταται από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (Π.Ο.Υ.) ανεξάρτητα του φύλου ή της φυλής του ατόμου με ιλαρά έχει ως εξής:

• Παιδιά μικρότερα των 6 μηνών, λήψη 50.000 UI/ημέρα σε 2 δόσεις
• Ηλικία 6-11 μηνών  100.000 UI/ημέρα σε 2 δόσεις
• Μεγαλύτερα του 1 έτους 200.000 UI/ημέρα σε 2 δόσεις
• Παιδιά με κλινικά σημεία έλλειψης Βιτ. Α
  Λήψη των 2 πρώτων δόσεων σύμφωνα με την ηλικία και κατόπιν χορήγηση 2-4 εβδομάδες αργότερα.

Ref:    Βικιπαίδεια Dr. Νίκος Καλλιακμάνης

Medscape

          Clin. Immunology 9^th edition