Το δέρμα αποτελεί το μεγαλύτερο όργανο του ανθρώπινου οργανισμού καλύπτοντας τα μέρη του σώματος που έρχονται ειδικά σε επαφή με το περιβάλλον. Η Λεύκη είναι μία νόσος η οποία δεν μεταδίδεται, έχει αυτοάνοσο υπόστρωμα ( αντίδραση υπερευαισθησίας τύπου 2) Η νόσος είναι κληρονομική με αυτόσωματικό επικρατούντα χαρακτήρα. Εμφανίζεται σε όλες τις κοινωνικές τάξεις και ηλικίες ειδικά στα 10 έως 30 χρόνια σε άτομα κυρίως με σκουρόχρωμο δέρμα. Η συχνότητα της νόσου είναι 1 έως 4% και χαρακτηρίζεται από την ξαφνική εμφάνιση καλώς περιεγραμμένων λευκών περιοχών του δέρματος που αποδίδονται στην απώλεια των μελανοκυττάρων του.
Συχνότητα της νόσου 9 έως 4% παγκοσμίως.
Η κατανομή της λευκής αφορά περιοχές όπως μάτια, στόμα, ομφαλό, ακάλυπτα σημεία σώματος, χέρια, πρόσωπο, λαιμός ραχιαίες επιφάνειες ποδιών. Επίσης εμφανίζεται σε περιοχές τριβής όπως γόνατα, αγκώνες, μέση ,πλευρές θώρακος, γεννητικά όργανα και σε σημεία τραυματισμών. Μερικές φορές η λεύκη εμφανίζεται στους βλεννογόνους μύτης στόματος και ματιών.
Η λεύκη δεν είναι νόσος μεταδοτική.
Σε περιοχές όπου υπάρχει τριχοφυΐα η λεύκη προκαλεί λεύκανση των τριχών.
Της δερματοπάθειας αυτής είναι συνήθως προοδευτική η αύξηση των περιοχών που προσβάλλονται και ενοποίηση αυτών.
Εμφανίζεται και σαν εντοπισμένη μορφή με αλλοιώσεις που δεν εξελίσσονται περαιτέρω.
ΜΟΡΦΕΣ ΛΕΥΚΗΣ
Η κληρονομική διάθεση παίζει μεγάλο ρόλο. Ένας στους 5 νέους ασθενείς έχει συγγενείς πρώτου βαθμού με λεύκη.
Ιστορικό εγκαυμάτων από τον ήλιο ακόμα και αισθηματικές φορτίσεις φαίνεται να συμβάλλουν στην εμφάνιση της νόσου.
Οι μορφές λεύκης εμφανίζονται πρώτον σαν γενικευμένη μη δερματομιακή (πρόσωπο, σώμα, άκρα) και πιο σπάνια σαν δερματομιακή σε ένα σημείο του σώματος (κυρίως στα παιδιά).
ΘΕΩΡΙΕΣ ΑΙΤΙΑ ΛΕΥΚΗΣ
1.Αυτοανοση Θεωρία
Το ανοσοποιητικό Σύστημα κατευθύνεται κατά των μελανινοκυττάρων που παράγουν μελανίνη δημιουργώντας αντισώματα κατά τον κυττάρων αυτών
Ανεύρεση αυτοαντισωμάτων τα οποία συνδέονται με άλλα νοσήματα όπως νόσος Χασιμότο, μυασθένεια gravis, νόσος Addison, γυροειδής αλωπεκία, σακχαρώδη διαβήτη. Τα παραπάνω ευρήματα υποστηρίζουν την θεωρία αυτή.
2. Θεωρία νευρογενής
Η θεωρία αυτή υποστηρίζει ότι κάποιος χημικός παράγοντας ελευθερώνεται από τις απολήξεις τον νεύρων προκαλώντας την καταστροφή των μελανινοκυττάρων. Η θεωρία αυτή υποστηρίζεται από την εμφάνιση λεύκης μετά από έντονα επεισόδια στρες, συγκίνησης τραυματισμό.
3. Θεωρία αυτοκαταστροφής
Υποστηρίζεται στη θεωρία αυτή τα ότι τα μελανινοκύτταρα του ασθενούς με λεύκη εμφανίζουν ελαττώματα και ατέλειες των φυσικών μηχανισμών προστασίας που φυσιολογικά έπρεπε να διαθέτουν σε περιβαλλοντικά τοξικά ερεθίσματα.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
ΟΙ ΑΣΘΕΝΕΙΣ που πάσχουν από λεύκη πρέπει να αποφεύγουν τους τραυματισμούς γρατζουνιά, κόψιμο ,έγκαυμα ηλιακό γιατί τότε στο σημείο της βλάβης εμφανίζεται λεύκη.
Υπάρχει λάθος αντίληψη στην οποία αναφέρεται ότι η έκθεση στον ήλιο επιδεινώνει την υπάρχουσα λεύκη και αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του δέρματος.
ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ απλώς η έκθεση στον ήλιο προκαλεί μαύρισμα του φυσιολογικού δέρματος και καθιστά πιο εμφανείς της αλλοιώσεις της λεύκης στο δέρμα.
ΔΙΑΦΟΡΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ
Πιτυρίαση Ποικιλόχρους
σκληρόδερμα
οζώδης σκλήρυνση
σκληροατροφικος λειχήνας
ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Εντοπισμένη λευκή .Κάλυψη με ειδικά προϊόντα των περιοχών λεύκης με αδιάβροχη απομόνωση για πολλές ώρες.
ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗ ΛΕΥΚΗ
Εφαρμογή τοπικών κορτικοειδών σκευασμάτων πού καλύπτουν τις επιφάνειες που πάσχουν Προσοχή τοπική ατροφία δέρματος
Επίσης χρήση σκευασμάτων τοπικών ανοσοτροποποιητικών φαρμάκων . Συστηματική χορήγηση κορτικοειδών δόση χαμηλή για 6 έως 24 μήνες
ΦΩΤΟΘΕΡΑΠΕΙΑ
Η φωτοθεραπεία μονοχρωματικού φωτός στενού φάσματος καταστέλει την επίθεση του ανοσοποιητικού συστήματος (η λεύκη θεωρείται αυτοάνοσο νόσημα) κατά των μελανοκυττάρων του δέρματος ενώ παράλληλα ο τρόπος αυτός της θεραπείας ενεργοποιεί τη σύνθεση μελανίνης στις περιοχές του δέρματος που πάσχει επιτυγχάνοντας τον σταδιακό αναχρωματισμό του. Αποτελέσματα θεραπείας 3 με 4 μήνες μετά την έναρξη.
Ο στόχος αυτής της θεραπείας είναι η διέγερση των μελανινοκυττάρων που έχουν απομείνει με βελτίωση 5 έως 70%. Παραλλαγή της μεθόδου αυτής αποτελεί η ακτινοβολία των περιοχών που έχουν προσβληθεί. Περιορισμένες περιοχές του δέρματος με uv alpha ακτινοβολία και χρήση laser θεραπείας.
Αναφέρεται ότι η χρήση του Polypodium leucotomos , ενός είδους φτέρης, είναι ευεργετική στη θεραπεία της ατοπικής δερματίτιδας, της λεύκης και της ψωρίασης. Σε περιπτώσεις μικρών επιφανειών λεύκης δέρματος μπορεί να χρησιμοποιηθεί μεταμόσχευση μικρών τεμαχιδίων δέρματος. Το πρόσωπο ο λαιμός το σώμα που περιέχει τρίχες ανταποκρίνονται καλύτερα στην θεραπεία από τη λήψη δέρματος από τα γόνατα και γενικά τις άτριχες περιοχές.
Σήμερα εφαρμόζεται η τοπική εφαρμογή θεραπείας με χρήση νέας κρέμας η οποία περιέχει ΡΟΥΞΟΛΙΤΙΝΙΛΗ (RUXOLITINIL) η οποία δρα αναστέλλοντας τα ένζυμα jak.
Ποσοστό επιτυχίας έως 50% ειδικά στη λεύκη προσώπου.
Δοσολογία: 2 φορές την ημέρα
Παρενέργειες: τοπικός ερεθισμός, ακμοειδές εξάνθημα, κνησμός.
Συμπέρασμα
Η λεύκη αποτελεί δερματοπάθεια η οποία μπορεί να επηρεάσει την ψυχολογική κατάσταση του ατόμου την καθημερινότητά του την αυτοπεποίθηση του γενικότερα επισημαίνεται ότι η παρουσία της λεύκης μπορεί να αποτελέσει ένδειξη εμφάνισης και ύπαρξης άλλων αυτοάνοσων νοσημάτων για το λόγο αυτό είναι απαραίτητη η διάγνωση της λεύκης σαν νόσος
Dr. Νίκος Καλλιακμάνης
Βιβλιογραφια:
Βικιπαιδεια
merck manual
taber s λεξικο